คอรันดัมมัลไลท์ซินเทอร์เพลทคืออะไร?

แผ่นเผาเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการขนส่งตัวอ่อนเซรามิกที่ถูกเผาในเตาเผาเซรามิกส่วนใหญ่จะใช้ในเตาเผาเซรามิกเป็นตัวพาแบริ่ง ฉนวนกันความร้อน และลำเลียงเซรามิกที่ถูกเผามันสามารถปรับปรุงความเร็วการนำความร้อนของแผ่นเผาผนึก ทำให้ผลิตภัณฑ์เผาผนึกได้รับความร้อนอย่างสม่ำเสมอ ลดการใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพและเพิ่มความเร็วในการเผา ปรับปรุงผลลัพธ์เพื่อให้ผลิตภัณฑ์เตาเผาเดียวกันไม่มีสีแตกต่างและข้อดีอื่น ๆ

วัสดุคอรันดัมมัลไลท์มีความทนทานต่อแรงกระแทกจากความร้อนสูงและทนต่ออุณหภูมิสูง มีความเสถียรทางเคมีและทนต่อการสึกหรอได้ดีดังนั้นจึงสามารถใช้ซ้ำได้ที่อุณหภูมิสูงขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแกนแม่เหล็กซินเตอร์ ตัวเก็บประจุเซรามิก และเซรามิกที่เป็นฉนวน

ผลิตภัณฑ์เผาผนึกเป็นผลิตภัณฑ์เผาผนึกแผ่นซินเตอร์แต่ละชั้นบวกกับน้ำหนักผลิตภัณฑ์ประมาณ 1 กก. โดยทั่วไปเป็นชั้น l0 ดังนั้นแผ่นซินเทอร์อาจรับแรงดันสูงสุดได้มากกว่า 10 กิโลกรัมในขณะเดียวกันก็ต้องแบกรับแรงผลักดันเมื่อเคลื่อนย้ายและแรงเสียดทานของการขนถ่ายผลิตภัณฑ์ แต่ยังรวมถึงรอบเย็นและร้อนจำนวนมาก ดังนั้นการใช้สภาพแวดล้อมจึงรุนแรงมาก

โดยไม่คำนึงถึงการทำงานร่วมกันของปัจจัยทั้งสาม ผงอลูมินา ดินขาว และอุณหภูมิการเผา ล้วนส่งผลต่อการต้านทานแรงกระแทกจากความร้อนและการคืบความต้านทานแรงกระแทกจากความร้อนเพิ่มขึ้นเมื่อเติมผงอลูมินา และจะลดลงเมื่ออุณหภูมิการเผาเพิ่มขึ้นเมื่อปริมาณดินขาวอยู่ที่ 8% ความต้านทานการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิจะต่ำที่สุด รองลงมาคือปริมาณดินขาวที่ 9.5%การคืบจะลดลงเมื่อเติมผงอลูมินา และการคืบจะต่ำที่สุดเมื่อเนื้อหาของดินขาวอยู่ที่ 8%การคืบสูงสุดอยู่ที่ 1580℃เพื่อให้คำนึงถึงความต้านทานการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิและความต้านทานการคืบของวัสดุ จะได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดเมื่อมีปริมาณอลูมินา 26% ดินขาว 6.5% และอุณหภูมิการเผาคือ 1580℃

มีช่องว่างระหว่างอนุภาคคอรันดัม-มัลไลท์และเมทริกซ์และมีรอยแตกรอบๆ อนุภาค ซึ่งเกิดจากค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวทางความร้อนและโมดูลัสยืดหยุ่นที่ไม่ตรงกันระหว่างอนุภาคและเมทริกซ์ ส่งผลให้เกิดรอยแตกขนาดเล็กในผลิตภัณฑ์เมื่อสัมประสิทธิ์การขยายตัวของอนุภาคและเมทริกซ์ไม่ตรงกัน สารมวลรวมและเมทริกซ์จะแยกออกจากกันได้ง่ายเมื่อได้รับความร้อนหรือเย็นลงชั้นช่องว่างถูกสร้างขึ้นระหว่างพวกเขาทำให้เกิด microcracksการมีอยู่ของรอยแตกขนาดเล็กเหล่านี้จะนำไปสู่การเสื่อมสภาพของคุณสมบัติเชิงกลของวัสดุ แต่เมื่อวัสดุถูกช็อกจากความร้อนในช่องว่างระหว่างมวลรวมและเมทริกซ์ มันสามารถเล่นบทบาทของโซนกันชน ซึ่งสามารถดูดซับความเครียดบางอย่างและหลีกเลี่ยงความเข้มข้นของความเครียดที่ปลายรอยแตกในเวลาเดียวกัน รอยแตกร้าวจากความร้อนในเมทริกซ์จะหยุดที่ช่องว่างระหว่างอนุภาคและเมทริกซ์ ซึ่งสามารถป้องกันการแพร่กระจายของรอยแตกได้ดังนั้น ความต้านทานแรงกระแทกจากความร้อนของวัสดุจึงดีขึ้น